Λιάκος, Αντώνης

(Αθήνα 1947 –). Φιλόλογος, ιστορικός, πανεπιστημιακός και συγγραφέας. Σπούδασε στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης (ΑΠΘ, ιστορία, φιλολογία και πολιτικές επιστήμες) και μετεκπαιδεύτηκε στο πανεπιστήμιο της Ρώμης. Το 1984 αναγορεύτηκε διδάκτορας του ΑΠΘ. Έλαβε ενεργό μέρος στην αντίσταση κατά του δικτατορικού απριλιανού καθεστώτος, οπότε και διώχθηκε με φυλακίσεις και εκτοπίσεις (1969-73). Κατά το χρονικό διάστημα 1981-89 δίδαξε στο ΑΠΘ, ενώ το 1990 εξελέγη καθηγητής της φιλοσοφικής σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών (τμήμα ιστορίας και αρχαιολογίας). Είναι μέλος της Εταιρείας Μελέτης του Νέου Ελληνισμού. Άρθρα και μελέτες του έχουν δημοσιευθεί στα περιοδικά Ιστορικά, Μνήμων, Πολίτης και στην εφημερίδα Το Βήμα. Έργα του: Η ιταλική ενοποίηση και η Μεγάλη Ιδέα (1985), Η Σοσιαλιστική Εργατική Ομοσπονδία Θεσσαλονίκης (Φεντερασιόν) (1985), Η εμφάνιση των νεανικών οργανώσεων (1988), Περί λαϊκισμού (1990), Εργασία και πολιτική στην Ελλάδα του μεσοπολέμου (1994). Κείμενά του έχουν περιληφθεί σε σχολικά διδακτικά βιβλία.